Hayvan Yemlerinin İyileştirilmesi: Hayvan Yemleri İçin Enzim Türleri
Hayvan Yemi İçin Enzim Çeşitleri
Hayvan yemi enzimleri NSP'leri (nişasta, lif), proteini ve fitatı parçalayabilir.
Nişasta
Nişastanın verimsiz kullanımı özellikle sütten kesilmiş domuz yavrularında belirgindir. Domuz yavrularının en yaygın yem biçimi olan mısır veya mısırdaki karbonhidratı tam olarak sindirememesi nedeniyle sağlıklı büyüme oranları zarar görür.
Enzim eklenmesi, domuz yavrularının olgunlaşmamış ince bağırsağındaki nişastanın daha hızlı parçalanmasına yardımcı olur ve böylece domuzun sistemine daha fazla miktarda besin maddesi girmesini sağlar.
Lif
Monogastrikler veya tek odacıklı mideye sahip hayvanlar lifleri sindiremezler. Lif, hemiselüloz kompleksinin iyi bir kaynağıdır ancak hayvanlar tarafından sindirilemez. Domuzlar ve kümes hayvanları doğal olarak buğday, çavdar veya arpa unu gibi lifli gıda maddelerini verimsiz kullanırlar. Sindirilemeyen liflerdeki hemiselüloz, besin maddelerini yemlerinden emme yeteneklerini bozar, bu da büyümeyi engelleyebilir ve sağlıksızlığa yol açabilir.
Yüksek lifli yeme enzim eklenmesi, besin değerini artırarak hayvanın daha hızlı büyümesine yardımcı olur ve sindirim sağlığı sorunlarını azaltır.
Protein
Birçok genç monogastrik, soya fasulyesinde ve diğer benzer gıdalarda bulunan önemli miktardaki proteini kullanamaz. Kullanılan tipik yemlerin çoğu, yalnızca besinlerin emilimini engellemekle kalmayıp aynı zamanda gastrointestinal duvarların iç kısmına zarar verebilen anti-besin faktörleri (ANF'ler) de içerir. Yemlerin enzim ürünleri ile desteklenmesi, hayvanın proteini peptitlere ve amino asitlere hidrolaze etmesine yardımcı olacak, böylece emilimi iyileştirecek ve ANF'lerin etkilerini nötralize edecektir.
Fitat
Fitik asit yemdeki fosforu hapsederek bir hayvanın sindirilebilir fosforunu %60-70 oranında azaltır. Çiftçiler ve yetiştiriciler, domuz ve kümes hayvanlarının yaşam döngüsü boyunca uygun beslenmeyi sağlamak için yeme fosfor eklemelidir.
Yemlere fitaz enzimi eklenmesi, fitik asitteki fosforu açığa çıkararak hayvanın yemdeki fosforun daha yüksek bir yüzdesini emmesine olanak tanır.
Fosfor içeren atık ürünlerinin azaltılması çevre için de daha iyidir. Hayvansal atıklarda bulunan fosfor en sonunda yeraltı suyuna, göllere ve akarsulara sızar. Yosunlar fosforla beslenir ve fosforun varlığında çoğalır, bu da sudaki oksijen miktarını azaltır, diğer bitkileri öldürür ve yerel ekosistemi tehdit eder.
